Siyajandar

  Evrensel olmayan acının sonsuzluğu “Acı psikolojik bir olgu değildir, yaşamsal bir olgudur. Acı çeken beden değildir, tümüyle bireydir.” Savaşlardan başlaya biliriz buna. Birey olarak tanımlayacağımız insanı, sosyal düzen içindeki en küçük yapı olarak ele alırsak,acının köktenciliğini de fark ederiz. İlk toplumlardan modern topluma kadar ki bütün süreci etkileyen savaş mekanizması, her zaman bireyden başlayıp bütüne yayılarak ilerlemiştir. Savaşçı, ve onun ailesi acı karşısında yalnız kalmışlardır. Aynanın bu yüzünden acı savaşçıdan başlayarak, efendisi tarafından öfkeye veya itaatçılığa evrilmiştir. Savaşta kahraman olması, ancak ötekiye verdiği/vereceği acı ile eş değerde gelişir. Gideceği her yeri acı içinde gördükçe,kendi acısı hafifleyecek. Efendinin dilinde bu olay fetih veya anavatan faydalı birey olmak olarak tanımlanır. İç dinamiği öfke olan ve yapay bir şekilde ortaya çıkan bu sevgi, veya sahip olma olayı savaşçıyı böbürlendirecek ve onun daha fazla acıya sahip olmasını sağ

  BİR GARİP AŞK Beatrica bir diğer ismiyle Dantenin ölümsüz aşkı. Rivayete göre dante hayatı boyunca onu iki defa gördü ve ölümsüz aşkı olarak ‘ilahi komedyanın’ iki karekterinden biri oldu. Bir diğer karekter elbete Virgülüstür.  Dante ikisiyle de zaman geçirmediği halde onlarla uzun bir yolculuğa çıkmayı seçmiştir.    İnsan bilincinin karanlık dehlizlerinden yaşayan ve hayatlarının her yanını etkileyen ‘cennet,cehennem ve araf’ a onlarla girmeyi ve belki insanlığın en çok korktuğu yerlerde gezinerek Aşkın onda yaratığı acıyı hafifletmek istemiştir. Beatrica betimlenme şekli itibarıya iki tarihi karektere de yakın yapılmıştır. Biri Meryem diğeri Yunan mitolojisindeki Persophone dir. Resmi olmazsa da meryemin eşi yusuftur. Persophone ise hadesle evlenmiştir.  Meryem evliğinin sonucu olara isa’yı doğurmuş yaşamı boyunca çekeceği çileyi karnında taşımıştır. Acısı aynı zaman da doğurmasıyla ortaya çıkmıştır. Persophone ise hadesle evlenmesi onun yer altı ve karanlığa gönüllü gitmesi demek